Hacettepe Üniversitesi

Tez Özeti: Resim sanatı, üç boyuta sahip doğayı, iki boyutlu yüzeye yeniden üç boyutlu olarak aktarma anlamına geliyordu. Aslında ressamın hedefi izleyiciyi gerçek dünyayla yüz yüze getirmekti. İzleyici de boyalarla kaplanmış tuvali bir eser olarak görme yerine, kişiyi, nesneyi veya gerçek bir görünür doğayı manzara şeklinde görmeye alışmıştı. Hem Picasso hem Braque, derinlik duygusu vermede diagonal çizgileri , nesnenin kütlesini göstermek için ise eğri çizgileri kullanarak üçüncü boyut sorununu çözdüler. Bu noktada mantık ve düşünce gücü devreye giriyordu ve bu yöntemle nesneler daha kolay bir yolla tanımlanıyordu. Bu özellik , kübizmi kültür ve mantık çerçevesinde oturtuyor, sanatta başlayan nesneler arası yeni ilişkiye işaret ediyordu. Çevresel sanatı (Land Art) 1960'lı yıllarda yeni bir akım olarak sanatın yeni form – biçim, içerik ve kuram arayışları sırasında şekillendi. Sanatçının iç dünyası gereği elde etmeye çalıştığı kişiliğini doğada bulma arayışına yöneldi. Sanat tüm insanların ortak meselesidir. Her kişi bir türlü sanatla ilişki kurmaktadır. Bazı insanlar sanatı yaratırlar ve bazıları da sadece sanatın muhatabı olurlar. Öyle ki birçok kişi sanatı bir kitle iletişim araçları olarak tanımlamış ve sanatı geniş kitlelerde kavranabilir hale getirmeye çabasındadır. Bir başka kişiler ise, sanatı sadece sanat için, her türlü gelenek – göreneklerden ve ideolojilerden uzak tutarak yalnızca bir haz nesnesi olarak ele almıştır. Bu çalışmada, sanatın bir haz nesnesi olması yanı sıra bireyler arası iletşim aracı olarak kullanımı benimsenmiş; doğanın nesneleri arsında yeni ilşkiler arayışı ile yeni kompozisyonlar arama esas alınmıştır. Eserler, nesneler arasında kurulan yeni ilişkilerini doku, leke, renk ve biçim vb. gibi sanatın temel kavramları göz ardı edilmeksizin yaratıldılar. Doğanın nesnesini sanatın nesnesine dönüştürmek bu tezin hedefleri arasında olmuştur. Diğeri ise, tez kapsamında yaratılan eserlere yansıtmak olmuştur.