Danışman: Prof. Necla RÜZGAR
Yazar: Deniz ALTAY PEKTAŞ

Bu tez, baba figürünün yokluğunun kız çocukları üzerindeki etkisini incelerken, bu durumun sanattaki yansımalarını araştırmaktadır. Kız çocuğu özelinde baba imgesinin zihinsel ve ruhsal düzeyde nasıl inşa edildiği ele alırken baba-kız ilişkisinin kimlik gelişiminde, toplumsal ve kültürel temsillerde nasıl şekillendiğini psikanalitik kuramlar aracılığıyla sorgulamaktadır. Bu kuramsal temelden hareketle, bir baba arketipi örneği olarak Zeus’un kızlarıyla ilişkileri üzerinden baba-kız ilişkisine dair tarihsel bir bakış açısı ortaya konmuştur. Ardından beş kadın sanatçının (Shigeko Kubota, Jananne Al-Ani, Frida Kahlo, Louise Bourgeois ve Tracey Emin) kendi babalarıyla ilişkilerine odaklanan eserleri incelenmiş, babanın yokluğunun sanatta imgelerle temsil edilebildiği görülmüştür. Kişisel hikâyeden ilhamla oluşturulan bu tez, baba imgesini yokluk üzerinden yeniden düşünmeyi ve bu yokluğu ele alan sanatsal üretimleri görünür kılmayı amaçlamaktadır.

Anahtar sözcükler: Sanat, baba-kız ilişkisi, baba imgesi, baba yokluğu, resim, video sanatı.