Yazar: Sadık Ramazan Yılmaz

Seramik Ana Sanat Dalı Yüksek Lisans Tezi

Danışman: Doç. Hüseyin Özçelik

Tez Özeti: Evsel atık nesnelerin sanat objelerine dönüşümünde, objelerin bir durumdan başka bir duruma geçişi söz konusudur. Evsel atık nesnelerin ve teknolojinin gelişmesi, sanatta kullanılması, gelişmelerin seramik sanatına yansıması, sanat modernizm ile birlikte alışıla gelen geleneğin yıkılması, sürekli yenilik ve değişim, teknolojiyle aynı yola girmiştir. Teknoloji bugün, insan gücünü aşan mekanik bir üretim gücü olarak geçirdiği gelişim sonrası, her alanda olduğu gibi sanatsal üretim içinde çeşitli olanaklar sağlamaktadır. Günümüzde seramik sanatı, teknoloji ve estetik ile bir bağ kurmakta, düşünce ve kavram ile birlikteliği, yeni bir konsept ortaya koymaktadır. Sanatta atık nesne kullanımı, günlük kullanılan eşyaları atıl çevreden alıp, yeni bir ad ve yeni bir soyutsal bir anlam kazandırılmasıyla, sanat türünü geliştirmek suretiyle atık nesnelerin realist bir yaklaşımla yeniden üretimi değil onların seramik malzeme ile birlikte yeni bir eser oluşturabileceğini görmek mümkündür. İnsanoğlu, varoluşundan bu yana sürekli olarak keşfetme modelini benimsemiş bir yaşam süreci içindedir. Bu süreç içinde yaşanan keşiflerle insan oğlu hayatını ve yaşamını kolaylaştırmış aynı zamanda güzelleştirmiştir. Günlük kullanım nesnelerinin sanata girmesi ile sanat eserinde birçok olgu yıkılmış, sanatçı sorgulayan ve öneren bir pozisyona gelmiştir. Sanatçı, sanat eseri ve izleyici üçlüsünün sürekli etkileşim halinde olduğu eserler özellikle seyirciyi içine alan ve düşünmeye, sorgulamaya yönelten bir biçim almıştır. Sanat salt biçimsel olarak değil aynı zamanda bir düşüncenin ve kavramın da ürünü olduğunu ortaya konulmuştur. Sonuç olarak diyebiliriz ki hazır nesnenin, seramik malzeme ile birlikte yeni bir kimlik kazandığı ve farklı bir düzlemde yeniden anlamlandırıldığı ortaya çıkmıştır.