Yazar:Irmak Acar
Danışman: Prof. Ebru Karaağaç

Yaylı Çalgılar Ana Sanat Dalı Yüksek Lisans Tezi

Tez özeti: Konser programlarında "yeni" müziğin "eski" müziklere nazaran pek az yer aldığı günümüzde, bir konsept olarak eski müzik yorumculuğu git gide daha çok rağbet gören bir olguya dönüşmektedir. Ses kayıt teknolojileri öncesi, başka çağların ruhuna hitaben yazılıp çalınmış bu müziklerin birçoğunun nasıl yorumlanacağını salt yazılı notaya bakarak çıkarsamak her zaman mümkün görünmemektedir. Bir müziğin ilk yazıldığı ve çalındığı tarihle günümüz arasında geçen süre ne kadar uzunsa, o müziğin yorumlanma biçiminin de o kadar değişime uğradığını söylemek mümkündür. Aynı sebeplerle, ses kayıt teknolojilerinin de gelişmesiyle bestecinin istek ve niyetlerine sadık bir yorumculuk arayışıyla başlayan "eski müziği canlandırma" girişimlerinde dahi yorum anlayışının değişikliğe uğradığını gözlemlemek mümkün olmuştur. Bu bağlamda yapılan çalışmada, "eski müzik yorumculuğu" olarak ortaya çıkan stilistik yaklaşımın tarihsel, sosyo-kültürel ve teorik altyapısı sunulmuş, eski müzik yorumunun tarihsel süreçte geçirdiği değişimler ve günümüzdeki rolü, ses kayıtlarının sağladığı kantitatif veriler ışığında, yorumları ödül almış üç kemancı tarafından seslendirilen J. S. Bach'ın BWV 1003 La minör Solo Keman Sonatı'nın odağa alındığı bir analizle değerlendirilmiştir.