Hacettepe Üniversitesi

Tez Özeti: Yaşadığımız mekânlar hakkında çeşitli fikirlere sahibiz. Fakat aslında aklımızdaki imgelerin birçoğu gerçekliği ifade etmekten epeyce uzaktır. Bu yönüyle, zihnimizdeki imgeler, gerçekliğin bozulmuş bir taklidi olarak değerlendirilebilir. Örneğin; İstanbul denildiğinde akıllara "mavi turkuaz boğaz" , "Osmanlı İmparatorluğu", "padişah" gibi imgelerin gelmesi kentin gerçekliğiyle belli oranlarda bağlantılıdır. Fakat var olan gerçeklik ile bu imgeler arasında farklılıklar da söz konusudur. Bu zihinlerimizdeki imgelerin gerçeklikle bağlı olduğu kadar başka nedenlerle de alakalı olduğunu ifade etmektedir. Bunun nedenlerin en önemlisi iletişim araçları aracılığıyla üretilen iletilere maruz kalmamızdır. Maruz kaldığımız birtakım iletiler gerçekliği tamamıyla yansıtmaz. Burada dikkat edilmesi gereken, iletişim araçları aracılığıyla yaratılan gerçekdışı algılar kitle tarafından kabul edilmekte ve gerçek olarak benimsenmektedir. Sanatın bir takım toplumsal işlevleri vardır. Bunlardan birisi sanatın algı yaratmaktaki rolüdür. Sanatçı görünen gerçekliğin karmaşıklığını sadeleştirir ve algılanabilir hale dönüştürür. Sanat bu bakımdan gerçekliği bir bakıma algılanır kılar. Kent ve onun küçük yapıtaşları olan odalar, çağlar boyu sanat yapıtlarına konu olmuştur. Sanat yapıtlarında karşılaştığımız oda ve kent imgelerinde mekânların ötesinde mekânların içeriklerindeki değişimleri de izlemekteyiz bu eserlerde. Sanat kent üzerine imgeler oluşturur ve kent imgesinin oluşumuna ve insanların kentler ile girdikleri iletişimin kurulmasına katkılar sağlar. Sanatın doğrudan imge yaratmak dışındaki diğer bir önemli rolü ise, insan algıları açısından yaşamın günlüğünü tutmasıdır. Sanatçıların yaptıkları gözlemler bize, onların hayatlarından kareler sunduğu kadar, aynı zamanda insanın düşünsel tarihçesini de verir. Bu çalışmada kamusal alanda kurduğum atölyede, mekân ve algı bağlamında sanatın kimliğini sorguladım, doğal öğrenme yolu olarak kamusal alanda sanat üretimini deneyimledim.